Jaja, Frank is weer een stapje dichter bij zijn advanced diving PADI. Hij heeft bij het Yongala Wreck een duik gemaakt van 28 meter diep, dat is toch niet normaal! En toen nog een keer 28 meter naar beneden voor de wrakduik natuurlijk. Je doet het nooit in één keer, want je kunt max. een half uurtje onderwater blijven ofzoiets, dat heeft met duikervaring en luchtverbruik te maken van jezelf, maar ook dat van je buddy. De zwakste schakel zorgt ervoor dat je eerder boven bent zeg maar.

Hij heeft vissen gezien dat wil je niet weten! Gaaf! Er zijn haaien voorbij gezwommen die iedereen gezien heeft behalve hij (je kunt maar druk zijn met je meters...). Hij heeft Barracuda's gezien, echt grote joekels. De meest giftige zeeslang zwom gewoon direct voor z'n snufferd (de info over de slang volgde gelukkig later pas ;-) En zoveel ander soortigen die zóóóó groot zijn, te bizar. En het koraal was ook mega mooi. Op de Flickrpag. staat een filmpje hiervan, maar daarop kun je niet echt de grootte inschatten, want volgens Frank is het in werkelijkheid nog groter en ik heb een foto gezien van z'n divingbuddy uit New York van z'n eerst duik ‘on the reef' en ik geloof hem. Iedereen die bij Yongala heeft gedoken vindt ieder andere plek in Australië bijna niet meer de moeite waard, dus dan weet je het wel.

En ondertussen is de was ook weer van de lijn gehaald...

Frank had die dag twee Duitse backpacker chickies beloofd dat ze wel ff met ons mee mochten rijden naar Airlie Beach, dus die hebben we de volgende dag opgepikt. Leuke meiden, hadden elkaar ontmoet in Australië, zijn beide iets van een jaar op reis. Niet verkeerd, maar wel vermoeiend. Frank en ik vergelijken onszelf al met die Ultimate Survivor; Bear Grylls van Discovery Channel, maar zij slepen zich maar voort met die mega zware tassen en slapen vervolgens in zo'n kleine stinktent, met die stomme prikbeesten waar ik ook steeds door gestoken wordt, geen muggen, maar zandvlooien ofzo, ik weet niet, maar reuze annoying en helemaal als je in een tent slaapt, maargoed, zij vinden het allemaal prima zo lijkt... Wat een bikkels! Waar hebben wij het dan eigenlijk nog over met die debiele kempert???! ;-) Anyway, eenmaal in Airlie Beach ff gelunched samen en toen zijn we allemaal onze eigen weg gegaan richting de locale VVV toestanden. Er moest namelijk wel een Whitsundays trip geboekt worden!

We zijn met z'n drietjes in zo'n snelle catamaran motorboot in een dag rond 3 Whitsunday eilanden gevaren. Super mooie eilanden die vrij dicht bij Airlie Beach en nog vóór het Great Barrier Reef liggen. Omdat ik zo'n fan ben van varen, had ik alvast maar 2 reistabletjes in genomen, dan zou dat wel goed komen. En omdat Frank na zijn diepe duiken last kreeg van vocht ergens bij zijn evenwichtsorgaan (oor) gaf de dokter hem iets van histamine pillen, zodat hij zich wat beter zou gaan voelen. Volgens de apotheker werkt dit medicijn ook goed bij jeuk van insectenbeten, dus dat kwam mij ook wel uit. Was vergeten dat je er drousy van kon worden.

De boot was nog niet de haven uit of ik was mega moe en wilde gewoon echt tukken. Ik was gaar! Heb vaag lopen doen tegen een bijdehandte duikinstructeur, die moet echt gedacht hebben dat ik stoned was ofzo, dus dat maakt verder gelukkig niet uit, maar heb een hoop gemist, vooral van de ochtend. Oftewel, ik reageer goed op medicijnen, heeeeel goed zelfs, maar drie pilletjes op één ochtend is natuurlijk ook niet echt smart, maarja heb ook nooit beweerd ....

Het was een bewolkte en frisse dag, dus dacht bij het eerste eiland dat ik met snorkelen wel weer een boost zou krijgen. Maar het snorkelen was totally niet de moeite waard als je in Curacao op Cas Abau bent geweest, maargoed... ;-) Gelukkig werden de vissen nog even gevoerd met brood ofzoiets en dachten ze daarna dat ik ook een lekker hapje was, want er werd aan alle kanten aan me geknaagd dat was wel funny.

Vervolgens gingen we naar Whitehaven Beach. Een eiland met een mega lang zandstrand, een lookout waar je coole foto's kunt maken en verder helemaal niets. In onze trip was er geen tijd voor de lookout, nogal ver lopen met een klim erbij, maar het zand was echt niet normaal poederig. Nooit eerder gezien/gevoeld. We waren nog niet aangekomen of ik lag al te tukken op dat fijne zand. Gelukkig nog op tijd wakker geworden om een beetje te ravotten met Floris. Jammer dat het weer niet mee zat, want dan hadden we lekker kunnen gaan zwemmen en zonnen, dat is daar echt top!

Laatste eiland was geen topper, daar waren we maar een uurtje gelukkig, maar dat was meer resort dan wat anders. We wilden naar een leuke klim en klautertoestand voor Floris, maar tegen de tijd dat we daar waren sliep hij al, dus we hebben ff een drankje gehaald en zijn weer terug gewandeld.

Al met al een super relaxte en leuke dag, maar wel mega jammer van het weer. Naast het feit dat het gewoon lekker is voor ons, de kleuren van die eilandjes en vergezichten komen bij zonlicht natuurlijk ook veel beter tot hun recht. We lopen niet voor niets met zo'n camera te sjouwen natuurlijk.

Het bleef bewolkt in die regio, dus we wilden niet langer blijven en zijn weer gaan toeren down south. Hebben weer veel suger cane velden gezien en hebben tussenstops gemaakt op mooie stranden. We zijn gisteren in het donker ergens bij Bucasia Beach op een parkeerplek aan zee terecht gekomen en werden weliswaar wakker aan zee, maar midden in een of andere luxe villa wijk. Niet echt de plek om je kempert even neer te planten, maar joh, het sliep prima ;-)

Vandaag verder gereden met wat omwegen naar Mackay. Dat is een vrij grote, maar wat ons betreft nietszeggende plaats, dus daar hebben we even gezwommen in de Blue Water Lagoon (aangelegd zwemparadijs gratis en voor niets) en daar kon ik meteen even een douche pakken, ook weleens lekker soms...

Nu staan we in Grasstree Beach aan het strand. Heel mooi, ruim en rustig, dus we gaan morgen even chillen hier. Net regende het een beetje, maar vanmiddag was het heerlijk zonnig en warm, dus ik ga er vanuit dat ik morgen eventjes kan zonnebaden als de kleine man een tukje doet.

Over de kleine man gesproken. Groot nieuws voor alle opa's en oma's. Vandaag was het ineens zover. Geheel onvoorbereid hebben vader en moeder bedacht dat het tijd is om het speentje vaarwel te zeggen. Dus toen Floris wakker werd vanmiddag en vroeg om zijn speen, hebben we gezegd dat we de speen aan een baby hebben verkocht en dat hij morgen van dat geld een kadootje mag kopen. Hij was vanmiddag verder niet te genieten, of het door zijn korte slaapje komt of door de stress van de speen weten we niet. Toen we vroegen wat hij dan wilde kopen in de speelgoedwinkel, iets van Dora, Thomas de trein of Nemo? zei hij: een nieuwe speen... maarrr wij zijn bereid om tot het gaatje te gaan!

en we hopen een soortement van dat hij dat niet is... zeg maar....ofzo...