Het is gelukt! We kunnen naar Melbourne! We vliegen namelijk van Sydney naar Cook en daarom moesten we daar ook de vrachtwagen inleveren. Maar, na wat tegenvallende steden en goede referenties over Melbourne, hebben we in goed overleg met de kemperboer besloten ons huis in Melbourne achter te laten. Vervolgens vliegen we dan vanuit Melbourne weer terug naar Sydney, want anders halen we het allemaal niet. Het is zo'n 1000 km enkele reis, dus vandaar. In Sydney hebben we dan nog een dag of 4 te besteden alvorens we op vakantie gaan naar The Cook Islands! Net genoeg om ook even te meeten met Marlien die ons kikkerlandje heeft verlaten om vervolgens non-stop UGGs te kunnen dragen :-)

Morgen is de laatste nacht in de vrachtwagen en dan is het zover. Inleveren die handel en op zoek naar een hotelletje met een écht bed! We hebben dus alweer aardig wat kilometers erop zitten. Echt veel hebben jullie echter niet gemist hoor. We vonden Byron Bay wel een leuke stop. Super gezellige en drukke town met een vleugje hippie. Wel mega toeristisch, dus daar moet je van houden. Leuke stranden, jammer van het weer

Frank had Byron Bay ook als tip om te duiken gekregen, dus je raadt het al... De was is weer gedaan! Was ook wel nodig, want als je in de keuken op de commode slaapt dan verzamel je vanzelf wat pasta, banaan, yoghurt, limonade, poep en kruimels van alle producten waarmee je kunt kruimelen op,overen tussen je lakens

Voor Frank zijn advanced open water PADI heeft hij een boat dive en een drift dive gedaan. Dat ging allemaal prima, maar je wilt niet weten wat hij gezien heeft. Ken je Bruce nog uit Finding Nemo? Je weet wel; fish are your friends, not food! Juist ja, een vet grote shark met vet grote tanden en een hele domme kop! En daar dan meerdere van. Op die plek en in deze tijd van het jaar kan er ook gewoon een walvis voorbij zwemmen, het moet nu toch echt niet meer gekker worden, maar die Frank blijft me een partijtje koelbloedig joh! Wat zo'n reis al niet met een mens kan doen ;-)

Na al dat duiken en wassen zijn we weer als een gek gaan tuffen en, na wat nietszeggende stops, in Port Stephens beland. We vonden een park aan het strand en wat shops, voor het eerst dat we een locatie hadden waar je alles lekker op loopafstand kon doen heerlijk, we waren helemaal toe aan een beetje rust. Helaas zat het weer niet mee en was het maar een middagje lekker en werd het daarna gewoon koud, dus met Melbourne in gedachten maar weer snel gaan rijden. Nu slapen we in Wangaratta op een park vlakbij het spoor. Ik dacht eerst: nu zijn we de sjaak, een aardverschuiving, maar achteraf bleek het een trein te zijn.

We hebben in korte tijd best veel kilometers gemaakt, veel roadwork tegengekomen en veel wegen die gewoon niet opschieten, omdat ze maar klein zijn of dwars door natuurparken gaan. En wij maar denken; arme Floris, maar die jongen geeft geen kik. Hij zit onderweg een beetje uit het raam te staren, tegen z'n koala te kletsen, te snoepen, te zingen, rommel te maken en te tukken. Hoe lief! En als ik vraag: van wie heb je dat? Zegt hij: mn moeder. Cute én smart, van wie zal hij dat toch hebben...?